ścigać kogoś

См. также в других словарях:

• ścigać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} (zwykle o dzieciach) ścigać kogoś i być przez niego ściganym; bawić się, biegając; robić wyścigi, gonić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopcy ścigali się na rowerach. Ścigali się, kto …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ścigać — ndk I, ścigaćam, ścigaćasz, ścigaćają, ścigaćaj, ścigaćał, ścigaćany 1. «biec, pędzić za kimś, aby go dogonić, złapać; gonić, tropić» Biegł, chociaż go nikt nie ścigał. Kot ścigany przez psy. Ścigać lisa. ◊ Ścigać kogoś docinkami, śmiechem,… …   Słownik języka polskiego

• ścigać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ścigaćam, ścigaća, ścigaćają, ścigaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} biec (ale również: jechać, pływać, lecieć itp.) za czymś lub za kimś po to, by go dogonić, złapać lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… …   Słownik języka polskiego

• ganiać — ndk I, ganiaćam, ganiaćasz, ganiaćają, ganiaćaj, ganiaćał, ganiaćany 1. «biegać, pędzić, uganiać się» Ganiać po lesie, po polu. przen. pot. «ubiegać się o coś» Ganiać za korepetycjami, za pracą. 2. «ścigać kogoś (lub coś), pędzić za kimś, starać… …   Słownik języka polskiego

• poszukiwać — ndk VIIIb, poszukiwaćkuję, poszukiwaćkujesz, poszukiwaćkuj, poszukiwaćiwał, poszukiwaćiwany «starać się odnaleźć, znaleźć kogoś lub coś, szukać; dowiadywać się o kogoś, ścigać kogoś; badać w celu odkrycia czegoś» Rodzina poszukuje zaginionego.… …   Słownik języka polskiego

• policyjnie — «przy pomocy policji, zarządzeń policyjnych, za pośrednictwem policji» Nadzorować, karać kogoś policyjnie. Ścigać kogoś policyjnie …   Słownik języka polskiego

• uganiać — ndk I, uganiaćam, uganiaćasz, uganiaćają, uganiaćaj, uganiaćał rzad. to samo co uganiać się w zn. 1, 2. uganiać się 1. «biegać; urządzać gonitwy, biegi; ganiać» Uganiał się konno po polach. Dzieci uganiały się po podwórku. 2. «biegać starając się …   Słownik języka polskiego

• sądownie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} przy udziale sądu – wymiaru sprawiedliwości, decyzją sądu; przez sąd : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sądownie uniewinniony. Odpowiadać za coś sądownie. Ścigać kogoś sądownie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gonić — ndk VIa, gonićnię, gonićnisz, goń, gonićnił, gonićniony 1. «biec, podążać za kimś, usiłując go dopędzić, złapać; ścigać» Gonić złodzieja. Gonić najeźdźcę, wroga do granicy. Psy gonią zwierzynę. ∆ Gonić w piętkę łow. «o psie: iść, gonić wstecz po… …   Słownik języka polskiego

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego